Rouw en Verlies
Heb je onlangs een ingrijpende gebeurtenis in je leven meegemaakt? Dan krijg je te maken met rouwverwerking. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen na het verlies van een dierbare, maar ook na een echtscheiding, verlies van gezondheid of het verlies van een baan.
Bijna iedereen maakt wel eens iets ingrijpends mee. Hoe je hier mee omgaat verschilt van persoon tot persoon. Een rouwproces is voor iedereen anders. Vast staat wel dat het van invloed is op je gehele functioneren. Soms slaap je slechter of is je eetlust minder.
Verwerken betekent ook voor elk persoon iets anders. Sommige mensen vinden het prettig te praten over wat zij hebben meegemaakt. Als dat voor jou geldt, doet dat dan. Je kunt praten met je naasten of met een hulpverlener van de SMD. Klik hier om een afspraak te maken
Wat kun je doen bij rouw?
Als je het moeilijk vindt om over je gevoelens te praten kun je ook gaan sporten, muziek luisteren of schrijven om de ingrijpende gebeurtenissen die je hebt meegemaakt te verwerken. Door de afleiding denk je niet steeds aan wat er is gebeurd.
En hoe moeilijk het ook is, probeer langzaamaan weer deel te nemen aan het leven. Je kan ervoor kiezen dat op een lager pitje te doen, bijvoorbeeld door wel te gaan werken, maar korter. Op die manier heb je ook wat afleiding. Bespreek wat er gebeurd is ook met je leidinggevende. Veel werkgevers kunnen je steunen met professionele rouwbegeleiding. Informeer op je werk welke mogelijkheden er zijn.
Onderneem op den duur ook weer leuke dingen. Dit klinkt wellicht vreemd. Je voelt je naar, somber of verdrietig en dan wordt er aangeraden iets leuks te gaan doen. Toch werkt het. Door thuis te blijven voel je je waarschijnlijk niet beter, dus het is de moeite waard iets te ondernemen.
De verschillende fasen van rouw
Fase 1 – ontkenning
In deze fase, waarin het verlies nog niet helemaal doordringt, zie je de waarheid geleidelijk onder ogen. Iedere keer dringt het stukje bij beetje tot je door. Het is een vorm van zelfbescherming, je laat niet meer verdriet toe dan je aan kan.
Fase 2 – boosheid en protest
‘Waarom overkomt mij dit?’ In deze fase protesteer je tegen het intense verdriet en de oorzaken daarvan. Je richt je woede, machteloosheid en onbegrip soms op de mensen om je heen of op artsen, therapeuten, God of de kerk.
Fase 3 – onderhandelen en vechten
Deze fase is voor iedereen verschillend door de gebeurtenis en de emoties die meespelen. Zo zul je bij bijvoorbeeld een echtscheiding naar de rechter stappen of juridische hulp inschakelen wanneer bij het verlies van een dierbare zaken afgehandeld moeten worden.
Fase 4 – verdriet of depressie
Na verlies van een dierbare kom je op een gegeven moment tot de ontdekking dat ontkennen, boos worden en/of het gevecht aangaan niet helpt om het verlies te verwerken. Daarna volgt vaak de depressieve fase die grotendeels wordt veroorzaakt door de machteloosheid die je als rouwende voelt: er is niets, maar dan ook niets, wat je aan het gebeurde kunt veranderen.
Fase 5 – aanvaarding
Deze fase gaat met vallen en opstaan. Er komt weer wat meer ruimte, je durft voorzichtig weer wat plannen voor de toekomst te maken.
Onze tips
Rouwen kost tijd en moeite. Geef jezelf die tijd. De een heeft meer tijd nodig dan de ander. Je hoeft je niet te schamen voor je gedachten of gevoelens. Het is bijvoorbeeld niet raar om opgelucht te zijn, of juist heel boos.
Herinneringen kunnen je helpen bij het verwerken van jouw verlies. Bekijk bijvoorbeeld foto’s of schrijf herinneringen op.
Blijf goed voor jezelf zorgen:
- Ga op ‘normale’ tijden naar bed.
- Sta op tijd op en kleed je aan.
- Eet drie keer per dag, ongeveer op vaste tijden.
- Drink liever geen alcohol en gebruik geen drugs. Het verdooft emoties, maar je kunt er verslaafd aan raken.
- Blijf als het kan werken. Of dingen doen die je normaal deed.
- Beweeg: sporten is goed, maar rustig wandelen of fietsen ook.
- Zorg voor ontspanning door dingen te doen die je prettig vindt.
Voor veel mensen helpt het om te praten met iemand die ze vertrouwen. Vertel over wat je denkt en voelt. Ook als je er eigenlijk geen zin hebt. Of als je denkt dat anderen er misschien niet over willen praten. Vaak geeft het toch een prettig gevoel en voel je je minder alleen. De aandacht van goede vrienden en familie kan je het beste helpen bij de verwerking.